|
Now-Med Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola Bezbolesne leczenie hemoroidów. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Zadzwoń! Umów się na wizytę! dr hab. n. med. Andrzej Nowicki, prof. nadzw. WERSJA MOBILNA TU | ||||
Strona główna Onkologia Kriochirurgia Chirurgia Flebologia Proktologia Praca naukowo-badawcza Lekarz KONTAKT |
| Chirurgia jednego dnia |
  
|
Flebologia
PRZEWLEKŁA NIEWYDOLNOŚĆ ŻYLNA KOŃCZYN DOLNYCHPRZYCZYNY I OBJAWY Na przewlekłą niewydolność żylną kończyn (PNŻ) choruje 5-15% osób dorosłych, natomiast 10-15% ma żylaki z grupy 25-50%, u których stwierdza się jakiekolwiek schorzenia żylne, niezależnie od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby żylakowej. W społeczeństwach rozwiniętych zwraca się coraz większą uwagę na jakość życia. Przewlekła niewydolność żylna stanowi, więc poważny problem społeczny socjalny i ekonomiczny. W chorobie tej dochodzi do utrudnionego odpływu krwi żylnej z kończyn i zastoju krwi w układzie powierzchownym, głębokim i w mikrokrążeniu. Uszkodzone zastawki żylne nie zabezpieczają przed cofaniem się krwi w układzie żylnym, nie chronią, zatem układu powierzchownego żył przed wzrostem ciśnienia. Procesy chorobowe, które doprowadzają do uszkodzenia zastawek powodują powstanie zjawiska cofania się krwi, wystąpienia nadciśnienia, zmian w mikrokrążeniu i co za tym idzie powstania objawów klinicznych. Czynnikami ryzyka powstania PNŻ są płeć (3 : 1 na niekorzyść kobiet), wiek (wzrost zachorowań w 3. dekadzie życia), ciąża ( u około 20% kobiet przyczyną powstania PNŻ była ciąża), otyłość, długie stanie i/lub siedzenie, przyjmowanie estrogenów ( antykoncepcja, hormonoterapia zastępcza). U pacjentów z PNŻ pod koniec dnia występuje uczucie ciężkości kończyn, może pojawić się ból i kurcze występujące najczęściej w nocy.  Najczęściej zlokalizowany jest w okolicy kostek na grzbiecie stopy a nawet w okolicy 1/3 dolnej goleni. Dalej pojawiają się przebarwienia skórne na skutek przechodzenie krwinek czerwonych przez niewydolne naczynia włosowate. Dość typowym miejscem występowania przebarwień jest okolica przednia i przyśrodkowa dalszej części goleni w okolicach rozszerzeń żylakowych. W tej okolicy może również występować zapalenie skóry pod postacią ograniczonego lub rozlanego wyprysku. Skóra w tej okolicy staje się sucha, łuszcząca się i bardzo swędząca. W miarę postępu choroby pojawia się stwardnienie włókniste skóry. Włóknieje skóra i tkanka tłuszczowa podskórna. Z napiętej skóry sączyć się może jasnoczerwony płyn, a miejsce jest bolesne i wrażliwe na dotyk. Owrzodzenie żylne goleni jest najpoważniejszym powikłaniem PNŻ, nie leczenia żylaków lub przebytej zakrzepicy żył głębokich. Stanowi poważny problem leczniczy. Owrzodzenie najczęściej zlokalizowane jest powyżej kostki przyśrodkowej może być powierzchowne, ale także głębokie dochodzące do powięzi mięśniowej i pokryte martwicą. PROFILAKTYKA I LECZENIE Z uwagi na złożoność czynników etiopatologicznych leczenie choroby żylakowej powinno być wielokierunkowe. Działania profilaktyczne hamuje postęp choroby i tym samym zapobiegają powikłaniom. Powinno być zastosowane u osób z grup podwyższonego ryzyka (np. skłonność genetyczna).  Niektóre leki np. estrogeny mogą nasilać dolegliwości związane z chorobami żył. Ciąża jest również bardzo istotnym czynnikiem ryzyka chorób żył kończyn dolnych. W czasie ciąży kobiety powinny nosić specjalne rajstopy lub pończochy przeciwżylakowe. Aby zmniejszyć ryzyko zachorowania lub zmniejszyć objawy choroby należy: odpowiednio odżywiać się, unosić kończyny wielokrotnie w ciągu dnia, unikać gorących kąpieli i upałów oraz przejawiać aktywność fizyczną (pływanie, bieganie, jazda na rowerze). Ważnym elementem u osób ze zwiększonym ryzykiem zachorowania jest profilaktyczna presoterapia. Polega ona na noszeniu pończoch rajstop podkolanówek o stopniowanym ucisku. Może je przepisać lekarz, znający wskazania i przeciwwskazania do profilaktyki uciskowej. Profilaktycznie możemy również stosować niektóre leki. Większość z nich ma zastosowanie w leczeniu rozwiniętej choroby żylakowej. Są to leki doustne stosowane przez dłuższy czas w zróżnicowanych dawkach zależnych od pory roku lub objawów. Leczenie doustne może być uzupełniane stosowaniem maści, żelów o działaniu miejscowym. W przypadku rozwiniętej choroby żylakowej najczęściej podstawową metodą leczenia jest chirurgia. Zabiegi mogą być wykonywane poza szpitalem w ramach chirurgii jednego dnia. Głównym celem leczenia jest usunięcie przyczyn nadciśnienia prowadzącego do niszczenia zastawek żylnych. Chirurg jednocześnie stara się usunąć przyczynę choroby, ale również w niepowikłanych żylakach poprawić i zadbać o efekt kosmetyczny (część pacjentów cierpi bardziej psychicznie niż fizycznie). Mamy tu do dyspozycji wiele metod od tradycyjnych poprzez kriochirurgię, metody endoskopowe czy metodę mininacięć skórnych tzw. metoda Millera. Zastosowanie odpowiednich technik zależy od zaawansowania choroby, ale również od preferencji pacjenta i chirurga.  Podstawą nowoczesnego leczenia choroby żylakowej kończyn dolnych jest odpowiednie rozpoznanie patologii żylnej oraz zastosowanie skojarzonego leczenia, w celu uzyskania najlepszego wyniku czynnościowego i kosmetycznego. Stosując indywidualizację leczenia chirurgicznego, farmakologicznego, obliteracyjnego, uciskowego i kojarząc je odpowiednio możemy uzyskać znaczą poprawę jakości życia chorych.   
|
& 
