|
Now-Med Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola Bezbolesne leczenie hemoroidów. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Zadzwoń! Umów się na wizytę! dr hab. n. med. Andrzej Nowicki, prof. nadzw. WERSJA MOBILNA TU | ||||
Strona główna Onkologia Kriochirurgia Chirurgia Flebologia Proktologia Praca naukowo-badawcza Lekarz KONTAKT |
| Chirurgia jednego dnia |
  
|
Proktologia
ZAPARCIA - PRZYCZYNY I LECZENIE
 Zaparcia czynnościowe to takie, których przyczyną nie są choroby systemowe lub zmiany nowotworowe. Obok nowotworów przyczyną zaparć mogą być różne choroby: cukrzyca, obniżone stężenie potasu, zwiększone stężenie wapnia, mocznica, ale także schorzenia endokrynologiczne np. niedoczynność tarczycy, przyczyny neurologiczne np. stwardnienie rozsiane, neuropatie. Dodatkowo zaparcia mogą być wynikiem działań ubocznych wielu leków. Na wstępie trzeba wykluczyć schorzenia wymienione wyżej. W tym celu trzeba wykonać badanie lekarskie i badania dodatkowe takie jak: biochemiczne, badanie kału na krew utajoną, endoskopowe np. rektoskopię, wizualizacyjne np. USG, badanie kontrastowe jelita grubego czy badanie mikroskopowe wycinków. Zaparcia idiopatyczne (czynnościowe) mogą wynikać ze zwolnienia przechodzenia treści jelitowej przez jelito grube. Najczęściej przyczyną tego jest obniżenie aktywności perystaltycznej jelita. Prawidłowy czas przechodzenia treści przez jelito grube wynosi 35 do 70 godzin. Drugą główną przyczyną zaparć czynnościowych jest dysfunkcja odruchu odbytniczo-odbytowego. W tym przypadku pomimo parcia na stolec nie dochodzi do jednoczasowego rozluźnienia zwieraczy. Charakterystyczne w tym przypadku jest wzmożone i bolesne nieskuteczne parcie na stolec. Dotyczy to najczęściej młodych osób a w szczególności czynnych zawodowo kobiet. Trzeci rodzaj zaparcia występuje u osób w podeszłym wieku. Chorzy ci nie odczuwają parcia w związku z tym dochodzi do zalegania dużych ilości stolca. Wynika to ze zmniejszenia i zaniku wrażliwości odbytnicy na pobudzanie odpowiednich receptorów. W tym przypadku może dochodzić do zaparć i nietrzymania stolca równocześnie. LECZENIE Po wykonaniu badań diagnostycznych takich jak badania: manometryczne, radiologiczne i wizualizacyjne, jesteśmy w stanie w większości przypadków określić przyczynę zaparć i zastosować odpowiednie postępowanie. W zaparciach o przedłużonym czasie przechodzenia treści jelitowej leczenie ma zadanie przyspieszenie perystaltyki i poprawę koordynacji jelita grubego. Po pierwsze, dieta powinna być bogata we włóknik (około 50% zapotrzebowania kalorycznego), ilość wypijanego płynu powinna wynosić co najmniej 2,5 do 3 l/24 godziny, u osób z nietolerancją cukrów ich ilość powinna być ograniczona. Po drugie, powinniśmy zmienić nawyki, jeść regularnie i stosować więcej ruchu. Po trzecie, w ostatniej kolejności stosować środki osmotyczne (lactulosa, preparaty magnezowe, fosforany). Środki te podawane z dużą ilością wody zmniejszają zagęszczenie stolca. Można również stosować środki poślizgowe takie jak np. olej parafinowy czy środki regulujące pracę jelita grubego np. Metaclopramidum, Coordinax, Debridat, Duspatalin. Stosowane są również techniki autotreningu (Bioofedback) czy psychoterapia. W zaparciach pochodzenia odbytowoodbytniczego powyższe postępowanie może przynieść okresową ulgę jednakże nie likwiduje przyczyny zaparcia. Tutaj należy poprawić odruch parcia i/lub doprowadzić do rozluźnienia zwieraczy odbytu w trakcie parcia na stolec. W związku z tym, należy zmienić przyzwyczajenia podczas oddawania stolca, przy braku parcia stosować codziennie o tej samej porze wlewki doodbytnicze. Można stosować środki miejscowo drażniące np. czopki glicerynowe. Stosowane są również środki zwiotczające zwieracze, zastosowane miejscowo w postaci maści np. nitrogliceryna. Poprawę również może przynieść metoda autotreningu.   
|
& 
